Na Frankrijk, Spanje, Polen en Duitsland heeft Roemenië de meeste landbouwgrond. Meer dan 4 miljoen kleine boeren hebben gemiddeld 3 hectares grond. Volgens de huidige wet kunnen alleen Roemeense burgers of bedrijven die in Roemenië geregistreerd staan land kopen. Desondanks blijkt uit cijfers van het ministerie van landbouw van 2011 dat multinationale bedrijven 700,000 hectare landbouwgrond bezitten in Roemenië, dat is 8.5% van de Roemeense landbouwgrond. Als gevolg van de aankopen door Europese investeringsmaatschappijen en andere multinationals zoals Germanagrar, First Farms, Jantzen Development (Denemarken), De Rabobank  en anderen zijn de grondprijzen flink gestegen.  Vanaf 1 January 201 zal de wet veranderen: een van de voorwaarden voor toetreding tot de EU is liberalisering van de grondpolitiek en openstelling van de markt voor mensen die er niet wonen, bijvoorbeeld voor andere Europeanen. De subsidies zullen dan waarschijnlijk ook verhoogd worden en er wrodt een run op de vruchtbare grond verwacht. Dus de grondprijzen zullen verder stijgen.

De kleine bedrijven zijn ontstaan aan het begin van de jaren 90 na de communistische tijd, toen grond n.a.v. ouder eigendom weer werd toegewezen. Aangezien het einde van de communistiesche tijd samenviel met veel ontslagen in de industriële sector gingen  eel mensen weer boeren, minstens voor eigen levensonderhoud. Buitenlandse tussenpersonen (‘scouts’) betalen nu een schijntje aan Roemeense boeren om hun land te mogen gebruiken, wat vastgelegd is in wurgcontracten van meestal tien jaar waar ze alleen tegen hoge boetes vanaf kunnen. ( ‘Die honderd euro die boeren per jaar per hectare kunnen krijgen zijn net genoeg voor een ticket naar Spanje om daar aardbeien te gaan plukken’, aldus Attila Szocs, Roemeens vertegenwoordiger van ARC2020.) Het land van die boeren wordt nu aangekocht en samengevoegd om het geschikt te maken voor ‘industriële landbouw’. Monocultures en vervuiling komen zo in de plaats van een vruchtbare gronden die nog niet beschadigd zijn door de moderne teelwijzen, zoals in het veelgeroemde IAASTD rapport wordt gesteld.

Verslagen van dergelijke manipulatieve praktijken komen ook uit andere Oost-Eupopese lidstaten, vooral uit het vroegere Oost Duitsland en Polen. Deze streken hebben ook bodems van een uitstekende kwaliteit waar bedrijven wiens eigen bodem uitgeput is het oog op hebben laten vallen.