Amerikaanse minister van Landbouw Perdue deze week in Europa . Om te ‘masseren’?

Zondag werden de Belgen gemasseerd, maandag de Europese politici, dinsdag de Nederlanders (Naar Wageningen en Bleiswijk Research Station, met Min. Schouten, WUR  bestuur en de wederzijdse ambassadeurs. Ook naar Koppert Cress, een ‘innovatief’ bedrijf). Woensdag 28 januari Rome (de internationale instellingen), en een persconferentie, donderdag de Italianen. 

Daar moesten wij toch even tegenwicht aanbieden. Bijna alle Europeanen die hem deze week zouden spreken kregen afgelopen zaterdag van Platform Aarde Boer Consument  de volgende brief (met gepersonaliseerde email erbij): 

 25 januari 2010

Aan de Europeanen die de Amerikaanse Minister van Landbouw, de heer Perdue, deze week  zullen spreken. CC aan de Raad van Europa, de Europese Commissie (m.n. F.Timmermans) en het Europees parlement.

Geachte politici die Europese landen vertegenwoordigen, en Europese politici, 

Wij hopen dat u voorzichtig zult zijn en onze gezondheid en landbouw in het achterhoofd zult houden de komende week. M.a.w.: het kan zijn dat in het democratische proces de balans doorslaat naar een afwijzing van het CETA vrijhandelsverdrag, en wij vragen u dus geen concessies te doen aan in uw gesprekken met de heer Perdue. De Europese standaarden moeten NIET verlaagd worden. Integendeel: de klimaat- en biodiversiteitscrises dwingen ons de transitie naar een andere landbouw te stimuleren, om onze gezinslandbouw en biodiversiteit te beschermen, de bodem te verbeteren en de CO2 uitstoot te minderen.

In plaats van onze standaarden te verlagen vragen wij u te denken aan wat de heer Timmermans heeft voorgesteld: een ‘carbon border tax’. Uitstekend! Dat zal de benodigde ruimte bieden om een Europese Green Deal te ontwikkelen die niet gehinderd wordt door ‘vuile’ import. We kunnen het ons niet meer veroorloven te wachten tot andere  handelsnaties ook gaan vergroenen.

We vragen Commissaris Timmermans echter dringend deze ‘carbon border tax’ NIET te beperken tot staal.

In ons land, Nederland,  is de landbouw het meest urgente probleem.  Wij zijn het dichtst bevolkte land van Europa dus de uitstoot (van broeikasgassen zowel als stikstof) is relatief hoger dan in andere landen, en een transitie op verschillende gebieden is urgent. Zoals u niet zal zijn ontgaan staan veranderingen in de landbouw hier hoog op de agenda. Onze minister van Landbouw heeft voorgesteld dat we de cyclus voer -> dieren -> mest zouden moeten verkorten: een kringloop op of dicht bij de boerderijen.

Daar zijn wij het van harte mee eens. Om te beginnen zouden wij graag ons eigen veevoer  produceren: luzerne en andere vlinderbloemigen zoals bonen en erwten, met het bijkomende voordeel dat ze het stikstof-niveau in de bodem  verhogen en zo onze verarmde grond verbeteren. Als we deels  zulk voer kunnen gebruiken in plaats van de goedkopere soja uit o.a. de VS en Brazilië te importeren zou dat bovendien de uitstoot verminderen die elders veroorzaakt wordt door bossen afbranden (in Brazilië), de industriële productie van soja, en door het transport. Bovendien zou de kortere cyclus goed aansluiten bij het ‘farm to fork’- doel dat de Commissie zich gesteld heeft. Een belasting op andere producten zoals palmolie en palmpitten (die ook gebruikt worden als veevoer),en biobrandstoffen, zou ook kunnen worden overwogen. 

Maar onder het huidige vrijhandels-regime kunnen we de lawine van soja die naar ons toe komt en die ook via ons land naar andere West Europese landen gaat niet tegenhouden.                         

Daarom vragen we u dringend om de reikwijdte van de ‘carbon border tax’ te verbreden naar landbouwproducten zoals soja. We kunnen prima ons eigen veevoer verbouwen, mits deze teelt niet wordt gedwarsboomd door import. Het prijsverhogend effect voor de burgers zou minimaal zijn en zou eventueel gecompenseerd kunnen worden door belastingmaatregelen. 

Laten we de transitie naar een duurzamere landbouw een flinke zet geven;

laten we ‘vuile’ import uit andere landen weren,  zodat we zelf of in de buurt

veevoer kunnen telen en daardoor onze verarmde bodems herstellen.