‘Het loket moet een objectief overzicht geven van de verschillende keurmerken die in de markt bestaan voor streekproducten en de beschermingsniveaus die zij bieden….. Het loket verschaft informatie over het privaatrechtelijke systeem van SPN, het Europese systeem voor beschermde geografische aanduidingen, beschermde oorsprongs-benamingen en gegarandeerde traditionele specialiteiten en regionale en andere keurmerken voor streekproducten. …..
Dat gaat dus ove landelijke stroomlijning van ‘wat is een erkend streekproduct’
Bij de kamervragen van de SP gaat men uit van de streek, niet van het product. De distributie van regionaal geproduceerde producten, bijvoorbeeld zoals sommige coöperaties dat al jaren doen, via eigen kanalen. Mag de plaatselijke gemeente daaraan de voorkeur geven voor haar eigen catering? Bleker antwoordde dat hij voorlopig niet kan antwoorden: er moet interdepartementaal overlegd worden. (De moties, vragen etc staan ook opLinkedin, in de duscussie over dit punt, zie http://www.linkedin.com/groupAnswers?viewQuestionAndAnswers=&discussionID=61045556&gid=2119119&commentID=46723502&trk=view_disc De moties en Bleker’s antwoord staan aan het tbegin van de dscussie, de SP vragen en het antwoord daarop halverwege.
Voor levering van een heel productenpakket aan een stedelijk gebied binnen een straal van 40 of 50 km moeten regionale coöperaties die daar al mee bezig zijn hun voorwerk doen: dan moet er ook een soort certificering komen. Vorig jaar is binnen het ‘Samenwerkingsverband regionale voedselproductie’ al overlegd over criteria. Maar er moet ook iets komen dat acceptabel is voor opname in de aanbestedingsregels. Dit soort streekproducten zijn er juist uit gegooid door de commissie vanwege regeldruk – de regelingen werden te verfijnd en gedetailleerd, daar kan het bedrijsfleven niet mee werken.
G.Goverde stelt in de Linked In discussie het systeem van de ‘eigen verklaring’ voor, mede geïnspireerd door ACTAL. ACTAL is de organisatie die het ministrie adviseert over de aanbestedingsregels, en die op verzoek van het bedrijfsleven pleit voor ‘lastenluwe’ regels. Actal deed al op 8 juni 2009 suggesties om het duurzaamheidsbeleid lastenluwer in te richten. (Zie http://www.pianoo.nl/document/732/advies-actal-administratieve-lasten-regeldruk-duurzaam-inkopen”” )
Men zietdaarin ten minste drie mogelijkheden om de uitvoeringslasten te beperken.
1. ….door een register bij te houden met duurzame producten……
2. het systeem van de eigen verklaring. Dit systeem is vergelijkbaar met de wijze waarop de website “marktplaats duurzaam inkopen” (www.marktplaatsduurzaaminkopen.nl) is opgezet. Wanneer het tegendeel blijkt, wordt het bedrijf van de website gehaald…
3. een register van niet-duurzame producten – de rest zou goed moeten zijn.
Wij (groep ‘Samenwerkingsverband regionaal vermarkten’, zie https://aardeboerconsument.nl/wp/samenwerkingsverband-regionaal-vermarkten-opgericht ) zouden mogelijkheid 2 wel zien zitten. Zelf nog ‘even’ criteria opstellen en ieder die zich erbij zo’n groep of coöperatie aansluit belooft zich daaraan te houden. Als iemand aan de kaak gesteld wordt als ‘zondaar’ gaat hij van de lijst af.
Wordt vervolgd.