Een van de grootste uitdagingen van deze tijd is het creëren van werkgelegenheid. Mondiaal zijn er volgens het laatste rapport van de ILO (International Labour Organisation) bijna 20o miljoen werklozen , velen daarvan in Afrika, en daar zal het aantal de komende jaren nog flink toenemen. Volgens economen is in bijvoorbeeld Nigeria de landbouw de sleutel tot succes, en moet die veel jongeren een alternatief bieden voor migratie naar de stad en het geweld aldaar. Het ontwikkelingsblad Vice Versa schreef erover.
De landbouwsector heeft de potentie miljoenen mensen op het platteland van een inkomen te voorzien en zo de druk op de steden te verlichten.
Cyril Ugwu, regionaal coördinator van het Initiatief Duurzame Handel (IDH) twijfelt geen moment: investeer in de cassave-industrie zegt hij stellig. Cassave is prominent aanwezig in de Nigeriaanse keuken: het is een lange, knolachtige wortel die gekookt of geroosterd wordt gegeten, of verwerkt tot gari, of fufu, een witte, plakkerige deegbal die gewoonlijk met pittige saus wordt gegeten. Het heeft ook een hoge concentratie zetmeel. Grote bedrijven zoals Unilever, Nestlé, Heineken en Coca-Cola zijn allemaal op zoek naar zetmeel; bindmiddel voor producten als bouillonblokjes, sauzen, babyvoeding, tandpasta, dranken en farmaceutische middelen, en cassave lijkt de sleutel. Het is bovendien een glutenvrij alternatief voor tarwe.
Zetmeel voor de industrie wordt echter nog altijd uit Azië en Zuid Amerika geïmporteerd. In samenwerking met de Rockefeller foundation startte IDH vorig jaar een grootschalig project om de cassave-sector te industrialiseren. ‘Wij vroegen bedrijven wat ze nodig hebben, hoeveel en van welke kwaliteit, en zochten daar dan de boeren en verwerkers bij. Ze zetten zogenaamde ‘block farms’cop, waarbij de verwerker land huurt van de gemeenschap en boeren uitnodigt om op deze velden cassave te verbouwen. De boeren verkopen de geoogste cassaves aan de verwerker, die er de huur en eventuele middelen zoals kunstmest en zaden af trekt.’ Het lijkt een feodaal systeem maar deze benadering is veel inclusiever: men werkt op basis van een contract met wederzijdse afspraken over de kwaliteit en de prijs. De boeren krijgen ook training en financiering en machines.
In de praktijk zijn er veel problemen: Mevrouw Oleyumisi Itranloye is algemeen directeur van Psaltry International, een commerciële cassave-verwerker in het zuiden. ‘Twee maanden al!’roept ze wanhopig. Zolang duurt het om de in Lagos aangekomen containers hierheen te krijgen. Elke dag dat ze blijven staan moeten we tien miljoen naira betalen! ( 25.000 euro). De overheid maakt het onmogelijk om hier een bedrijf te runnen! ‘ Ook de slechte infrastructuur en corruptie (veel wegblokkades) leveren problemen op, en het was moeilijk om een bank te overtuigen hen een lening te geven. Ondanks dat gaan de zaken goed: het bedrijf dat ze in 2005 startte is uitgegroeid tot een van Nigeria’s grootste cassave-fabrieken. Er wordt nu op vijfduizend hectare cassave verbouwd en het bedrijf verschaft werk aan bijna drieduizend boeren en driehonderd fabrieksarbeiders.
‘Op oudere mannen kun je geen toekomst bouwen’, zegt ze, ‘dus we richten ons op vrouwen en jongeren. Vrouwen moet je flexibele werktijden bieden, en Voor jongeren moet je eerst zorgen dat ze in de dorpen willen blijven wonen’. Het bedrijf heeft in samenwerking met een internationale stichting zonnepanelen geïnstalleerd om de omringende dorpen van energie te voorzien , o.a. voor de telefoons van de jongeren en voor de televisies. 60 % van de boeren en werknemers zijn nu vrouwen en jongeren.
Kola Masha is na een jarenlang verblijf in de VS voor studie en werk vanwege zijn zieke moeder teruggekomen, en hij blijft. Volgens hem heeft de toenemende onveiligheid in de regio te maken met de hoge werkloosheid. ‘De jongeren zien geen andere optie om in hun levensonderhoud te voorzien dan zich bij een gewelddadige of terroristische zoals Booko Haram aan te sluiten’. Hij zet commerciële organisaties op die maïs en rijst verbouwen voor de internationale markt. .Hij geeft jongeren toegang tot financiering en technologie, zoals betere zaden en werkbesparende machines, zodat ze een grotere opbrengst genereren en meer verdienen. Hiervoor krijgen ze een lening die ze na de oogst terugbetalen. ‘Met een terugbetalingspercentage van 99 % is dit model ook financieel duurzaam’, aldus Masha. Het leverde hem een internationale prijs op. ‘Het is tijd dat Nigerianen terug komen om de economie verder te ontwikkelen en hun landgenoten te helpen’, luidt zijn oproep. ‘Kom naar huis Nigerianen, we hebben jullie nodig!’
samenvatting van een artikel uit de ‘banenspecial’ van Vice Versa, najaar 2019