EU- Commissaris voor Landbouw Phil Hogan klopte zich maar weer eens op de borst: ‘Europa doet het zo goed wat betreft de ontwikkelingslanden! We geven hen (bijna) vrije toegang tot onze markten!’ (zie zijn blog) . Dit werd snel en vakkundig onderuit gehaald door een aantal vooraanstaande Europese landbouw-wetenschappers en publicisten, zie hieronder.
(Vrij verwoorde) samenvatting van hun betoog: Ontwikkelingslanden kunnen wel tegen lage tarieven naar ons exporteren, maar ze HEBBEN bijna geen landbouwproducten om te exporteren. Zij verkopen ons vooral grondstoffen zoals olie, en daarnaast bloemen (van westerse ondernemingen), en tropische producten zoals koffie en fruit. Wat meer aantikt voor hun economie is dat zij ons in ruil voor die lage tarieven onze (gesubsidieeerde, dus te goedkope) producten (melkpoeder, tomatenpasta etc.) óók min of meer vrije toegang tot HUN markten moeten geven, waardoor de boeren en voedingsindustrie in ontwikkelingslanden van hun eigen markten verdrongen worden. De westerse landen en Amerika hebben het nl. binnen de WTO voor elkaar gekregen dat de westerse landbouwsubsidies de naam ‘inkomensondersteuning’ hebben gekregen en daardoor niet als (verboden) subsidies worden aangemerkt! Het recht van de sterkste zegeviert maar weer eens.
Hiertegen wordt al 25 jaar geprotesteerd, maar ‘het recht van de sterkste’ wordt telkens weer in verdragen vastgelegd, van WTO naar EPA’s (Economic Partnership Agreements) naar TTIP etc. Men weet op slimme manieren de ontwikkelingslanden te laten buigen, bijvoorbeeld door (vaak buitenlandse) ondernemingen binnen die landen mee te krijgen.
Aanleiding voor de blog van Hogan was een protest van de voorzitter van de FAO, de ‘Food and Agriculture’ afdeling van de VN. Laten we hopen dat de protesten nu aanzwellen en dat het niet nog eens 25 jaar duurt voor er genoeg stemmen opgaan voor verandering.
Dit najaar staan er weer top-overleggen op het programma waar we onze volksvertegenwoordigers voor zullen opporren:
- UN vergadering in september waarin de ‘(mensen)rechten voor boeren’ aan de orde zullen komen (hier artikel over petititie)
- UN vergadering in oktober waarin de te grote macht van (ook agribusiness) bedrijven aan de orde zal komen
- WTO vergadering in december (voorbereidende vergadering in oktober) waarin e-commerce centraal zal staan maar ook landbouw weer aan de orde zal komen, o.a. het feit dat wat 20 ontwikkelingslanden nu doen (voedse)lvoorraden gekocht van hun eigen boeren aanleggen als voedsel voor e armen) volgens de rijke landen tegen de WTO regels is, terwijl zij vinden dat zij hun boeren mogen subsidiëren. *(China subsidieert een boer gemiddeld met $348 , India met $306, en de VS met $68.910 !) ( Zie Deborah James in de Huffington Post )
Open letter (response to blog by commissioner Hogan)
June 21st, 2017
Dear EU Commissioner Phil Hogan,
On June 2nd, you posted on your blog an article entitled “Debunking Myths that the Common agriculture policy discriminates against farmers in the developing world” (1)
The rhetoric of the Commission seems to not have moved on this issue since 1992. The green box of the World trade organization (WTO) – which allows the European Union (EU) and other major rich countries to support without limit their farmers through subsidies that are decoupled from the production –-allows these countries to export agricultural products at prices below their average production costs. As a result, developing countries, which cannot subsidize their numerous farmers, suffer from the negative impacts of cheap imports from the EU and other countries.
This unfair practice is made possible by the biased definition of dumping provided by the GATT (2) and later confirmed by the OECD (3) and WTO, which consider that there is no dumping as long as exports are made at the same prices paid to producers on the domestic market, even if those prices are below the average production cost of the exporting country.
The following objectives have been at the heart of CAP reforms since 1992: to reduce agricultural prices on the EU market, and bring these prices closer to international market levels, so that the EU would no longer need to resort to export subsidies, and its agro-industries would have less need to import. Decoupled direct payments to EU farmers have allowed them to export at prices below the European average production costs, thereby offsetting these lower prices, with the exact same dumping effects as export subsidies on farmers in developing countries.
Commissioner Phil Hogan should be well aware that dairy farmers in Africa cannot compete with the cheap milk powder surpluses exported by the EU’s big companies or cooperatives. The figures are clear. Total direct and indirect subsidies to EU dairy products exported to West Africa in 2016 reached 169 million Euros, with an average subsidy of 67.4 Euros per ton of milk equivalent, and an average dumping rate of 21% in relation to the EU value of exports, for a total milk equivalent of 2.5 million tons, of which 2.1 million tons of milk powder.
In short, for African producers, it makes little difference whether cheap imports are rendered possible because of the red, amber, blue or green box in which EU subsidies are notified at the WTO. What matters to them is that they cannot make a living when forced to compete with highly subsidized imported products.
Green box = whitewashing of dumping
To guarantee European and African farmers a fair and decent income and stable access to their domestic markets, international agriculture trade rules (WTO, 1994) must be changed, and grounded on the principle of food sovereignty (4). This means that the DUTY not to export at prices below the average production costs of the exporting country should go hand in hand with the RIGHT to set tariffs for products that are imported at too low prices (even in the absence of dumping of the exporting country). In our view, the priority of the EU common agriculture policy should not be to export cheap products, but to feed its domestic population.
Signatories:
Jacques Berthelot, agricultural economist (F)
Gérard Choplin, free-lance analyst on agriculture and trade policies (B)
Priscilla Claeys, Senior Research Fellow, Centre for Agroecology, Water and Resilience, Coventry University (UK)
Guillaume Cros, Vice-President of the Regional Council of Occitanie, Rapporteur of the European Committee of the Regions for its opinion on the CAP after 2020
Thierry Kesteloot, Policy advisor, Oxfam-Solidarité (B)
Niek Koning, Agricultural Economist (NL)
Jean-Christophe Kroll, emeritus professor, Agricultural Economics, AgroSupDijon, (F)
Virginie Pissoort, Policy Officer SOS Faim (B)
Aurélie Trouvé, Professor-researcher at AgroParisTech (F)
Contact: Gérard Choplin choplin.gerard@skynet.be
(1) zie Hogan’ blog
(2) General Agreement on Tariffs and Trade (GATT)
(3) Organisation for Economic Co-operation and Development (OECD)
(4) See the Nyeleni declaration – https://nyeleni.org/spip.php?page=forum&lang=en