Sociaalgeograaf, landbouwkundige en oud-Platform-ABC-bestuurslid Jacques van Nederpelt heeft onlangs een nieuw boek gepubliceerd: ‘Kunnen wij onze beschaving nog redden? – Vijftig jaar na de noodklok van de Club van Rome’.
Van de achterflap: ‘Het woord ‘crisis’ is niet meer weg te denken uit het nieuws. Er gaat nogal wat fout in ‘de wereld’ en dat vraagt om commentaar. Van Nederpelt laat zien hoe de samenleving mondiaal en ook in Nederland, in een chaotische, dystopische wereld is terechtgekomen. Maar ook hoe wij er aan kunnen ontsnappen.’
Hij schrijft ook een hoofdstuk over de landbouw: ‘Het boerenbedrijf en de vrije markt, een rampzalige combinatie’. Hij zegt daarin o.a. dat de landbouwcrisis geheel te wijten is aan het hervormde Europees landbouwbeleid sinds begin jaren 90. Toen werden de landbouwmarkten geliberaliseerd binnen de WTO en werd de bescherming (heffingen en quoteringen) van boeren afgebouwd. ‘Vrijhandel maakt de wereld tot een vrijplaats voor multinationale ondernemingen die hun eigenbelang najagen en maatschappelijke kosten niet incalculeren.’
Als alternatief stelt Van Nederpelt regionale zelfvoorziening (regionalisering) binnen landen of blok van landen (als de EU) voor. Hierbinnen zijn de spelregels voor alle producenten min of meer gelijk en kan het aanbod worden gestuurd. Daarnaast pleit hij voor voedselsoevereiniteit: ‘het recht van landen en volken om zelf uit te maken welk voedsel zij willen verbouwen en op welke manier ze dat willen doen. (…) Bevrijd van multinationals ontvangen boeren binnenlandse marktprijzen die al hun kosten dekken. Zij zijn niet langer afhankelijk van subsidies of van welke financiële compensatie ook.’ Hij vindt dat ook de armste landen er alleen maar bij te winnen hebben.