Korea, Egypte, Zweden, Libië, China: allerlei landen zijn in arme landen grond aan het opkopen. Grond als de nieuwe grondstof die verhandeld kan worden, ditmaal niet (alleen) voor speculatie maar ook om daadwerkelijk te bebouwen. Zuid-Korea bijvoorbeeld heeft de helft van het landbouwareaal van Madagascar ogekocht (een terrein zo groot als België) om daarop mais te verbouwen voor veevoer en biofuels. Vaak zijn landbouwgronden in handen van rijken in een ontwikkelingsland, of van ‘niemand’ (een stam) , terwijl er in beide bevallen vaak wel gebruik van wordt gemaakt door nomaden. Goede prijzen of mooie vooruitzichten voor de economie doen verkopers overstag gaan. Lees verder in New Scientist (engels). De FAO wil richtlijnen opstellen – in welke gevallen zou men niet tot verkoop over moeten gaan? Maar dan is het nog maar de vraag wie die richtlijnen gaat handhaven.
verbindt landbouw en maatschappij en strijdt voor voedselsoevereiniteit