Het goede nieuws is dat de veehouderij zo ongeveer op schema ligt w.b. de vermindering van fosfaat door vermindering van het aantal koeien. Mensen hebben gebruik gemaakt van de compensatie regeling om te stoppen. Het cijfer ligt nu rond de 10% inkrimping, dat was ook de bedoeling. Daardoor ligt Nederland nog op schema om de derogatie te halen, d.w.z. we krijgen een lichtere fosfaat-eis opgelegd dan andere landen, omdat de waterkwaliteit relatief goed is.
Het slechte nieuws is dat dit getal van 10% reductie weer kan veranderen door de vele rechtszaken die gevoerd zijn of worden. De niet-melk leverende bedrijven gaan waarschijnlijk een rechtszaak winnen zodat zij gevrijwaard worden van de ‘boete’. De bepaling dat de verhouding melkvee-jongvee gelijk moet blijven is ook een regeling met gaten, van Dam heeft daar beroep tegen aangetekend. De grondgebonden boeren (die de mest op het eigen bedrijf kwijt kunnen) hebben hun rechtszaak ook gewonnen. Voor biologische bedrijven geldt bovendien dat ze ‘niet bijdragen aan het fosfaatoverschot’ en als het gaat om gemengde bedrijven een ‘extra nadeel hebben’, omdat ze dierlijke mest moeten gebruiken voor hun akkerbouw.
Dus zo langzamerhand hoeven alleen nog maar de boeren die na de afschaffing van het quotum gewoon doorgeboerd en niet uitgebreid hebben met 10% te reduceren, en worden zij eigenlijk gestraft voor de uitbreiding die anderen ondernomen hebben!
Dit alles heeft geleid tot veel onderlinge strijd. Het had voorkomen kunnen worden als men het melkquotum en paar jaar geleden gehandhaafd had, zoals de NMV steeds bepleitte. Nog steeds bepleit zij mét de Dutch Dairymen Boad en de European Milk Board een vorm van regulering van de hoeveelheid melk, het markt verantwoordelijkheids programma.
Het doel van het beleid van staatssecretaris van Dam is reductie van de fosfaat die via de kunstmest in de bodem komt en via de mest weer wordt uitgescheiden, wat leidt tot broeikasgas- en ammoniakemissies.
Daarover zijn de laatste tijd tegenstrijdige berichten verschenen:
- Onlangs verschenen berichten dat er eigenlijk weinig fosfaat in het (sloot)water wordt gevonden omdat dat – gebonden aan ijzer – naar de bodem schijnt te zakken daar de Nederlandse sloten slechts zachtjes stromen. , zie o.a. bericht in de Volkskrant
- er zijn twijfels aan de wetenschappelijke onderbouwing van het miljarden kostende ammoniakbeleid zie rapport. (‘De afgelopen 25 jaar hebben we als landbouw met z’n allen dus miljarden geïnvesteerd om de ammoniakemissie te reduceren, met ondergronds uitrijden en emissie-arme vloeren en noem maar op. Allemaal voor niks want het is niet terug te vinden in het ammoniakgehalte in de lucht’)
Toch zal men vanwege het milieu en ook vanwege de eindigheid van de fosfaatvoorraad zuinig moeten zijn met fosfaat. Daarover zullen we nog met andere Europese landen tot overeenstemming moeten komen.
Bij dit alles moeten we ook ‘de geezonde bodem’in het achterhoofd houden zie ook de publicatie van de VBBM (Vereniging tot behoud van Boer en Milieu): VBBM, bodemvruchtbaarheid en organische stof
wet